Artykuł 15r Tarczy Antykryzysowej (a właściwie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych), nakłada na podmioty zaangażowane w wykonanie projektów realizowanych w trybie zamówień publicznych obowiązek niezwłocznego informowania o tym, jaki wpływ okoliczności związane z COVID-19 mają na aktualne wykonywanie danej umowy oraz jaki mogą mieć wpływ na przebieg dalszego jej wykonywania. Co ważne, wcześniejsze powiadomienia dokonywane na podstawie kontraktu lub innych przepisów nie uchylają obowiązku dokonania przez wykonawcę nowego powiadomienia zgodnie z procedurą wynikającą z art. 15 r.

Wśród istotnych zmian, które wprowadza Tarcza Antykryzysowa jest m.in. rozszerzenie wartości dopuszczalnych zmian umowy. Regulacje są także wskazówką dla zamawiających publicznych, że wystąpienie COVID-19 należy traktować jako okoliczność spełniającą przesłankę z art. 144 ust. 1 pkt. 3 p.z.p. tj. okoliczność, której zamawiający działając z należytą starannością, nie mógł przewidzieć. Co z nowych zapisów wynika dla wykonawców i podwykonawców?

Wdrożone ograniczenia powodują, że rynek zamówień publicznych cierpi wskutek pandemii Covid-19 nie mniej od innych. Rodzą się pytania o finalizowanie postępowań w czasie gdy prace zawiesiła Krajowa Izba Odwoławcza czy możliwość wycofania oferty bez utraty wadium z uwagi na okoliczności, które w wyniku epidemii zmieniły się już po złożeniu oferty.

Ponownie dokładnie przeczytaj umowę, informuj kontrahenta, dokumentuj – to złote zasady, które są ważne w każdej sytuacji, tym bardziej więc w stanie epidemii. Obecnie szczególnie warto zwrócić uwagę, czy umowa zawiera postanowienia dotyczące „siły wyższej”, z którą mamy właśnie do czynienia. Należy także pamiętać o informowaniu kontrahenta o okolicznościach, które mogą zagrozić realizacji umowy.

Sprawa skrzyżowania wielopoziomowego w Łochowie jest pokłosiem problemu nie raz podnoszonego przez branżę budowlaną, to jest niewystarczająco precyzyjnych zapisów programów funkcjonalno-użytkowych (PFU) - komentuje Renata Mordak, dyrektor pionu transportu w Multiconsult Polska.

O tym, że wykonawca w przypadku wzrostu cen na budowach powinien rozważyć skierowanie przeciwko zamawiającemu roszczenia o podwyższenie wynagrodzenia na podstawie postanowienia umownego (o ile takie zostało przewidziane) lub na podstawie ustawy (art. 357 (1) k.c., art. 632 § 2 k.c.) powiedziano ostatnio wiele. Niekoniecznie jest to jednak jedyna strategia jaką wykonawca może przyjąć.

Doceniam wysiłki ministerstwa za przygotowanie, po wielu latach apelowania, pierwszej propozycji waloryzacji i tym samym przyznanie, że sytuacja na rynku dla Generalnych Wykonawców jest nadzwyczajna i trudna. W konsekwencji taka będzie także dla GDDKiA i samego ministerstwa. Naturalnie to dla naszej branży jest jedynie punkt startowy do wypracowania rozwiązania, ponieważ nie rozwiązuje ono problemu branży.

Nowy rok 2019 na rynku drogowym i kolejowym rozpoczęliśmy od ważnego spotkania w branży, podczas którego Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad oraz PKP Polskie Linie Kolejowe SA po uzgodnieniu stanowisk z Ministerstwem Infrastruktury, Prokuratorią Rzeczpospolitej Polskiej i Centrum Unijnych Projektów Transportowych przedstawili propozycję mechanizmu waloryzacji wynagrodzenia wykonawców w nowych kontraktach publicznych.

Od wielu miesięcy jednym z głównych tematów analizowanych przez branżę budowlaną jest kwestia wzrostu cen oraz to w jaki sposób z problemem tym można sobie radzić. Pojęcie „waloryzacji” odmieniane jest w ostatnim czasie przez wszystkie przypadki. Niniejszy artykuł będzie początkiem cyklu, w ramach którego przedstawione zostaną istotne zarówno dla wykonawców jak i zamawiających zagadnienia dotyczące realizacji umów o roboty budowlane w przypadku wzrostu cen oraz prawnej możliwości ochrony ich interesów.

Waloryzacja jest słowem kluczowym większości informacji na rynkach infrastrukturalnych. Dla kontraktów publicznych stała się najbardziej gorącym tematem po odstąpieniu od umowy na liniach kolejowych przez włoskiego wykonawcę. Warto zatem przybliżyć o co w tym chodzi.

Nadmierne restrykcje niekoniecznie muszą znajdować swoje przełożenie na zapewnienie prawidłowego przebiegu procesu inwestycyjnego – wskazuje Wojciech Gunia, ekspert z kancelarii Góralski&Goss Legal odnosząc się do proponowanych przez Ministerstwo Sprawiedliwości nowym przepisom odnoszących się do podwykonawców robót drogowych.

W ostatnim czasie obserwujemy co raz więcej sytuacji, w której firmy, mimo złożenia najkorzystniejszych ofert, wycofują się z postępowań i nie podpisują kontraktów. Lawinowo rośnie liczba postępowań, w których budżet zamawiającego jest znacznie przekroczony. Uwagę zwracają największe kontrakty jak ten w Świnoujściu, ale najgorzej jest w samorządach.

Korzystanie z zasobów podmiotów trzecich, oprócz umożliwienia wykonawcy uzyskania zamówienia, może także rodzić dla niego negatywne konsekwencje prawne. Zwłaszcza, gdy "podmiot trzeci" wycofa się z realizacji.

Co może zrobić wykonawca, gdy prace dodatkowe nieobjęte umową, są niezbędne do wykonania przedmiotu umowy, a inwestor nie jest skłonny do prowadzenia negocjacji? Czy wykonawca robót powinien wstrzymać się z wykonaniem przedmiotu umowy narażając się na zapłatę kar umownych lub odstąpienie od umowy ze strony inwestora? Jest wyjście.

Jeżeli wykonawca ma przedstawić dowody na okoliczność, że maszyna X kosztuje 100, to oświadczenie spółki matki potwierdzające, że maszyna ta kosztuje 100, nie stanowi dowodu potwierdzającego, iż faktycznie tyle wynosi koszt tej maszyny. Oświadczenia podmiotu prywatnego nie można traktować jako potwierdzenia faktów mających istotne znaczenie dla oceny realności ceny zaoferowanej w przetargu.

– Mecz piłkarski trwa 90 minut. Moment, w którym KE ogłasza budżet i rozpoczynają się negocjacje, to dopiero pierwszy gwizdek sędziego – komentuje Jerzy Kwieciński, minister inwestycji i rozwoju, odnosząc się do propozycji budżetowych Unii Europejskiej na lata 2021-2027.

Przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się m.in. do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia. Czy odbiór robót to obowiązek bezwzględny? Czy zawsze inwestor musi odebrać roboty zgłoszone przez wykonawcę i czy jakiekolwiek warunki odbioru sformułowane np. w umowie są w związku z tym niedopuszczalne?

Od 3 kwietnia 2018 r. każdy przedsiębiorca z branży budowlanej powinien brać pod uwagę możliwość wniesienia w jego sporze sądowym skargi nadzwyczajnej. Jest to nowy środek zaskarżenia, którym można zakwestionować m.in. wyrok Sądu Najwyższego lub wyrok Sądu I instancji, w sprawach w których dotychczas nie była wnoszona apelacja. 

Zamawiający nie zawsze ma prawo do wyśrubowania warunków udziału w postępowaniu. Musi uwzględniać zasadę proporcjonalności. Chodzi o warunki, które z jednej strony zabezpieczają dążenie zamawiającego do uzyskania najwyższej jakości, z drugiej jednak nie ograniczają dostępu wykonawców do realizacji zamówienia.

Obecnie w postępowaniach przetargowych wśród wykonawców wzrasta tendencja do uchylania się od zawarcia umowy ze względu na często dynamiczne i nieprzewidywalne zmiany uwarunkowań rynkowych, nierzadko mogące prowadzić do nieopłacalności wykonania umowy przez wykonawcę na warunkach określonych w ofercie. Z tego względu w ostatnich dniach pojawiła się przykładowo informacja, że wykonawca, którego oferta została wybrana jako najkorzystniejsza w postępowaniu na budowę odcinka drogi S1, odmówił podpisania umowy.

Nowelizacją z czerwca 2016 r. polski ustawodawca wprowadził do ustawy Prawo zamówień publicznych przepisy uzasadniające wykluczenie wykonawcy z postępowania przetargowego z uwagi na podanie nieprawdziwych informacji. Z pozoru nieistotna zmiana staje się częstym narzędziem w rękach wykonawców walczących o uzyskanie zamówienia.

Ministerstwo Budownictwa i Infrastruktury przekazało do konsultacji publicznych projekt kolejnej ustawy „towarzyszącej” projektowi Kodeksu urbanistyczno-budowalnego, tzw. ustawy inwestycyjnej. Projekt ustawy modyfikuje siedem ustaw ściśle związanych z procesem budowlano-inwestycyjnym. Jedną z nowelizowanych ustaw, której projektodawca poświęca najwięcej uwagi jest ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Konsultacje publiczne zakończą się 6 października br., a projekt ma zostać przekazany do Sejmu w styczniu 2018 r. Projektodawcom zależało na wyeliminowaniu z dotychczasowej praktyki łatania dziur specustawami w oderwaniu od planowania gminnego. Czy projekt spełnia zamierzony skutek?

Zasady dotyczące solidarnej odpowiedzialności za wynagrodzenie na budowie zmienią się już od 1 czerwca 2017 roku - wtedy wejdzie w życie ustawa z dnia 7 kwietnia 2017 roku o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności (Dz.U. 2017 poz. 933). Jak do nowelizacji powinien przygotować się wykonawca (generalny wykonawca)? Czy zmiany będą dla niego korzystne?

Po nowelizacji ustawy Prawo zamówień publicznych, która weszła w życie 28 lipca 2016 r., obserwujemy wśród zamawiających wzmożone poszukiwania pomysłów na pozacenowe kryteria oceny ofert. Wynika to zapewne z faktu, iż w przypadku znakomitej części zamawiających waga kryterium ceny w ogłaszanych przez nich postępowaniach nie może przekraczać 60%.

Właśnie dzisiaj w Parlamencie Europejskim podejmowana jest decyzja, która umożliwi obywatelom Gruzji bezwizowy wjazd do Strefy Schengen. Co prawda wymagana jest jeszcze zgoda rządów państw członkowskich, ale wydaje się, że to tylko formalność (po tym, jak zgodzono się na wprowadzenie mechanizmu tzw. „hamulca bezpieczeństwa”, którego zastosowanie umożliwi czasowe przywracanie wiz). W efekcie, każdy obywatel Gruzji będzie mógł wjechać na teren Schengen na okres do 90 dni w celach biznesowych, turystycznych lub rodzinnych.

Przełom starego i nowego roku jest dobrą okazją do podsumowań, snucia planów i wizji na kolejne okresy. Nic dziwnego, że i w branży lotniczej mamy do czynienia z wysypem tekstów o takim charakterze. Bez wątpienia rok 2016 można zaliczyć do udanych. I perspektywa roku 2017 też jest optymistyczna. W związku z tym większość uczestników rynku, zarówno prymusów, średniaków, jak i rynkowych słabeuszy zapowiada inwestycyjną ofensywę, albo przynajmniej „ofensywkę”. To wiedzie do zrozumiałych oczywiście pytań o zasadność i ewentualne ryzyko „marnowania” publicznego grosza.

Lotnictwo to jedna z najbardziej dynamicznych branż. Szybko zmieniające się trendy, nowe modele biznesowe, nowe podejście do biznesu i świadczonych usług. Ostatnie tygodnie zdominowało wiele ciekawych wydarzeń, ale zwłaszcza jedno przykuło szczególną uwagę wielu obserwatorów branży – Ryanair w przyszłym roku będzie latał do Frankfurtu.

Rewitalizacja dróg śródlądowych w sytuacji gdy nadal nie mamy w Polsce bazowej sieci drogowej i kolejowej jest niecelowa. Co konkretnie miałoby być wożone barkami, czego nie da się przewieźć pociągami?

Cały wywiad z Panem Witoldem Śmiałkiem, doradcą prezydenta miasta Krakowa ds. jakości powietrza, zasługuje na wysoką ocenę. Między innymi, potwierdza on, że władze miasta są w pełni świadome, jak można rozwiązywać, a co najmniej łagodzić nie tylko problemy zanieczyszczenia powietrza, ale także komunikacyjne, w tym zatłoczenia dróg (korki) i parkowania.

Wiele już atramentu i tuszu do drukarek zużyto w dyskusji o nowym Centralnym Porcie Lotniczym. W debacie publicznej wykształciły się jak na razie dwa główne nurty.

Ekspansja irlandzkiego low-costa w Berlinie i otwarcie nowych połączeń w nadchodzącym sezonie zimowym to kolejny etap rozbudowy bazy tego przewoźnika na lotnisku Schönefeld. W ciągu najbliższych kilku lat przewoźnik ten chce czterokrotnie zwiększyć swój procentowy udział w niemieckim rynku lotniczym, co związane jest z jego polityką stałej ekspansji. Polityką, której konsekwencje sięgają znacznie poza granice Niemiec.

Poseł Jerzy Polaczek proponuje wprowadzenie do Krajowego Programu Kolejowego zapisów o wsparciu do wysokości 2% nakładów inwestycyjnych na badania i innowacyjność realizowanych zadań inwestycyjnych w transporcie kolejowym.

Uchwalona nowelizacja Prawa zamówień publicznych, która zawiera wymóg stosowania umowy o pracę jeśli charakter świadczonej usługi tego wymaga, może zdaniem konfederacji Lewiatan w znacznej mierze przyczynić się do zmniejszenia liczby osób zatrudnionych na umowach cywilnoprawnych – statystyki w Polsce wskazują, że stanowią one aż 1,5 mln osób (ok. 28,3% ).

To interesujące stwierdzenie padło w jednym z artykułów, komentujących sytuację w branży turystycznej. A konkretnie dotyczyło wyjazdów Polaków na zagraniczne wakacje. Ze względu na sytuację polityczną i kwestie bezpieczeństwa, zmieniają się kierunki wyjazdów, a dynamika tych zmian jest ogromna.

Długie prace nad ustawą nowelizującą prawo zamówień publicznych, spowodowaną koniecznością wdrożenia dyrektyw unijnych, były opóźniane m.in. ze względu na różne koncepcje ujęcia w ustawie tzw. zamówień in-house. Obecnie projekt został uchwalony i w większości swoich postanowień wchodzi w życie 28 lipca. Na tę ustawę oczekiwali nie tylko zamawiający, którzy niejednokrotnie wstrzymywali ogłaszanie przetargów do czasu uchwalenia przepisów, jakby spodziewali się większych komplikacji, czy trudności po ich wprowadzeniu. Na nowelizację czekają także wykonawcy, liczący na rozwiązanie wielu nurtujących system zamówień publicznych problemów.

Chyba każdy na pytanie o to ile wart jest jego czas, odpowie: bardzo dużo. Niektórzy stwierdzą nawet, że ich czas jest bezcenny. Czas stał się już dawno towarem, którym się handluje i który ma swoją wymierną wartość, szczególnie w sektorze transportu. Czym dłuższa jest trasa do pokonania tym oczywiście transport lotniczy staje się bardziej konkurencyjny. Ale czy zastanawiali się kiedyś Państwo ile gotowi są zapłacić, aby zaoszczędzić choćby godzinę na swojej podróży lotniczej? Jest to pytanie o tyle ważne, że odpowiedź na nie może być ciekawą wskazówką dla podejmowania decyzji o uruchamianiu bezpośrednich połączeń na trasach długodystansowych.

Proces liberalizacji unijnego rynku lotniczego na przełomie lat 80. i 90. miał kluczowe znaczenie. Większa konkurencja, spadek cen biletów lotniczych, wzrost połączeń lotniczych i zwiększona dostępność wielu regionów – to tylko kilka jego skutków. Ale znajdą się i tacy co powiedzą, że: nadmierny wzrost tanich linii lotniczych, dopłaty marketingowe czy wojna cenowa. Jednakże, bilans procesu liberalizacji jednoznacznie przemawia „za”, a boleśnie o tym przekonują się mieszkańcy krajów, w których wciąż wiele obowiązujących międzynarodowych umów lotniczych nie podlegało liberalizacji.

Podczas niedawnego Kongresu Infrastruktury Polskiej mieliśmy okazję wysłuchać wypowiedzi panów prezesów PKP PLK: Ireneusza Merchela i Grzegorza Muszyńkiego. O tyle to istotne, bowiem właśnie teraz rozstrzyga się kwestia realizacji programu kolejowego i przyszłość wszystkich związanych z inwestycjami kolejowymi oraz użytkowników kolejowych szlaków.

– Raport nie pozwala odrzucić obaw nie tylko przeciwników prywatyzacji, ale także jej zwolenników – pisze w komentarzu do raportu dotyczącego bezpieczeństwa dostaw energii i przewozów kolejowych po prywatyzacji PKP Energetyki były minister transportu Tadeusz Syryjczyk. Jak dodaje, dokument pochodzący spoza branży ma swoje plusy, gdyż wkracza w obszary, o których mało się dyskutuje w środowisku kolejowym – jak bezpieczeństwo strategiczne. Pomija jednak niektóre problemy specyficzne dla kolei.

Rekordy na południu i na północy, na wschodzie i na zachodzie. Wszystkie lotniska chwalą się od początku roku rekordowymi wynikami liczby obsłużonych pasażerów. W efekcie, wartość ta staje się podstawowym wyznacznikiem sukcesu lub jego braku w branży lotniczej. Nie zamierzam stawiać podstaw tego sektora na głowie i stwierdzać nagle, że wolumeny obsłużonego ruchu się nie liczą. Bo liczą się, i to bardzo. Ale spróbujmy spojrzeć na tę kwestie z trochę innej perspektywy.

Pojawienia się Ryanaira z lotami krajowymi na Lotnisku Chopina było od dłuższego czasu przewidywane, a nawet spodziewane. Sama decyzja ma 2 wymiary: rynkowy i strategiczny.

W niedzielę 24 kwietnia rozpoczęła się w Krakowie jedenasta edycja Routes Europe, w której rolę gospodarza pełni Międzynarodowy Port Lotniczy Kraków-Balice. To na pewno duże wyróżnienie i splendor dla krakowskiego lotniska, znakomita okazja do zaprezentowania się branży z całej Europy. Ale to wydarzenie nie tylko dla krakowskiego portu lotniczego. Także inne lotniska polskie w mniejszym, czy większym zakresie na spotkaniu się pokażą, przeprowadzą rozmowy z przewoźnikami. Nie wypada nie być, zwłaszcza że odbywają się w Polsce.

Wraca temat LOT-u – niestety po raz kolejny w niezbyt dobrym kontekście. Po okresie względnego „spokoju”, zapewnionego przez środki z programu restrukturyzacyjnego, narodowy przewoźnik po raz kolejny może być zaraz w finansowych tarapatach. W efekcie, w dyskusji publicznej zaczynają się pojawiać wielkie wyzwania: „dokąd latać?”, „czym latać?”, „skąd wziąć na to pieniądze?” i „czy znajdzie się inwestor?”.

– Jesteśmy bardzo zmartwieni, że tzw. ustawa antywiatrakowa prawdopodobnie wejdzie w życie w tym kształcie, w jakim została przedstawiona. Projekt ustawy będzie miał negatywny wpływ na inwestorów – da im do zrozumienia, że w Polsce nie ma żadnej stabilności prawa – komentuje dla portalu „RynekInfrastruktury.pl” Daria Kulczycka, dyrektor Departamentu Energii i Zmian Klimatu w Konfederacji Lewiatan.

Rozpoczynający się właśnie sezon letni na lotniskach i festiwal nowych tras uruchamianych przez przewoźników lotniczych to dobry czas do pewnej refleksji na temat tego jak polski rynek lotniczy pozycjonuje się na tle Europy.

Dzisiaj bez wizjonerów w szeregach PKP PLK nie uda się zrealizować programu za przeszło 67 miliardów złotych. No i bez zmiany modelu realizacji inwestycji – pisze Tomasz Latawiec, prezes Stowarzyszenia Inżynierów Doradców i Rzeczoznawców.

Wskazać należy, że każda specustawa to sytuacja wyjątkowa i jest zazwyczaj związana z koniecznością skrócenia i uproszczenia procedur prawnych, związanych z realizacją strategicznych inwestycji w danym obszarze, np. drogowym, kolejowym, lotniskowym, czy np. gazoporcie. Niestety, niechlubną cechą, wyróżniającą polskie specustawy, jest często niejasność i lakoniczność danych regulacji.