Skanska: Wszyscy powinniśmy wspierać powtórne wykorzystanie materiałów budowlanych z rozbiórek

– Żyjemy w świecie o ograniczonych zasobach. Powinniśmy więc w pierwszej kolejności zawsze myśleć o ponownym wykorzystaniu istniejących zasobów – przekonywała podczas Kongresu Budownictwa Polskiego Agnieszka Tarnawa, dyrektor rozwoju biznesu Skanska. Postulowała więc w tym zakresie pewne zmiany prawne mające ułatwić wykonawcom inwestycji budowlanych, w tym drogowych, powtórne wykorzystanie tego, co w przeciwnym razie stanie się odpadami. Sugerowała m.in. rezygnację z niektórych zezwoleń w tym zakresie, dopuszczenie możliwości badania materiałów na terenie budowy w celu potwierdzenia ich parametrów jakościowych oraz przyspieszenie procesów formalnych.

Podkreśliła też, że wiele działań mogą podjąć zamawiający. Jednym z nich jest doprecyzowanie opisu przedmiotu zamówienia tak, by znalazła się informacja o możliwości wykorzystania materiałów z rozbiórki. – Jest też kwestia takiego przygotowania inwestycji, by materiał można było przetwarzać na miejscu, bez konieczności wywozu, bo to wiąże się z koniecznością uzyskania zezwoleń – przekonywała. Dodała, że jeśli jest to niemożliwe ze względu np. na uwarunkowania przestrzenne, zlecający może to zrekompensować wydłużonym czasem na realizację robót, w którym uda się przeprowadzić niezbędne procedury związane z przetwarzaniem poza terenem budowy.

Przypomniała także, że ważnym elementem wspierania ponownego użycia materiałów mogą być kryteria pozacenowe w postępowaniach. Można też oczekiwać wyceny przy wzięciu pod uwagę całego cyklu życia, a nie tylko finalnego produktu. – Wówczas uwzględnić można też koszty środowiskowe – mówiła przedstawicielka Skanska.

Wykonawcy powinni jej zdaniem usiąść zaś do wspólnych rozmów, w wyniku których można by wypracować wspólne rozwiązania wspierające ideę gospodarki obiegu zamkniętego. Podkreśliła, że jej firma wykorzystuje podczas swoich inwestycji beton o obniżonym śladzie węglowym zawierający beton pochodzący z rozbiórek. – Z jednej strony jest to kwestia kosztowa, z drugiej zaś – kwestia środowiskowa – podkreśliła.

Zaznaczyła, że aby efekty działań były optymalne, konieczna jest współpraca wszystkich interesariuszy. Z jednej strony konieczna jest więc wola polityczna po stronie ustawodawcy, z drugiej zaś – świadomość wykonawców i zamawiających.