KE: 1 mld nadwyżki uprawnień do emisji CO2 zagraża rynkowi, a będą 2 mld

EU ETS to unijny system, który ma skłonić państwa członkowskie do wprowadzania proekologicznych rozwiązań w przemyśle. System obowiązuje branże, które charakteryzują się wysoka emisyjnością dwutlenku węgla – transport i energetyka. Ustalając cenę za każdą tonę wyemitowanego węgla, europejski system handlu emisjami zachęca do inwestycji w technologie niskowęglowe.

Liczba wprowadzonych do obiegu uprawnień wzrasta każdego roku, podobnie jak podaż i wykorzystanie międzynarodowych jednostek emisji; tendencja ta była szczególnie wyraźna w 2011 r. Według danych Komisji do końca 2011 r. wprowadzono do obrotu 8 171 mln uprawnień, a 549 mln międzynarodowych jednostek emisji zostało wykorzystanych w celu zapewnienia przestrzegania przepisów, czyli w sumie na potrzeby zapewnienia zgodności z przepisami w latach 2008-2011 dostępnych było 8 720 milionów uprawnień i jednostek. Wielkość zweryfikowanych emisji w latach 2008-2011 wyniosła natomiast jedynie 7 765 mln ton ekwiwalentu CO2. W związku z tym narastała nadwyżka uprawnień, która na początku 2012 r. sięgnęła 955 mln uprawnień.

W latach 2012 i 2013 nie przewiduje się znacznych zmian emisji, w związku z tym wielkość nadwyżki może wynieść na początku III etapu ponad 1,5 mld uprawnień, a nawet sięgnąć 2 mld uprawnień. Nadpodaż uprawnień wpłynęła na cenę uprawnień. Zdaniem Komisji znaczny spadek cen w drugim półroczu 2011 r. do poziomu poniżej 10 euro koreluje ze wzrostem tempa narastania nadwyżki uprawnień i międzynarodowych jednostek emisji.

Chociaż przewiduje się, że po 2014 r. nadwyżka przestanie szybko rosnąć, to jednak jej łączna wysokość nie zmniejszy się w istotnym stopniu podczas III etapu, w związku z czym nadwyżka strukturalna może utrzymywać się przez dłuższy okres.

Ta nadpodaż mogłaby zostać skorygowana za pomocą środka strukturalnego, co ograniczyłoby jej skutki w dłuższym okresie. Komisja proponuje sześć wariantów dotyczący zrównoważenia rynku uprawnień. Są to: podwyższenie unijnego celu redukcji emisji do 30% w 2020 r., wycofanie pewnej liczby uprawnień podczas III etapu, wcześniejszy przegląd rocznego współczynnika liniowego redukcji (coroczne zmniejszanie limitu uprawnień o 1,74%), rozszerzenie zakresu EU ETS na inne sektory (chodzi o sektory mniej wrażliwe na cykle koniunkturalne, ale Komisja nie prezcyzuje, o jakie branże chodzi); ograniczenie dostępu do międzynarodowych jednostek emisji oraz uznaniowe mechanizmy zarządzania cenami.