Arek Kowalczyk
Powyższy przepis obliguje sprzedawcę z urzędu do zakupu - po średniej cenie sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym w poprzednim roku kalendarzowym - oferowanej energii elektrycznej od wytwórcy (posiadającego koncesję lub wpis do rejestru) przyłączonego do sieci na obszarze jego działania.
Przedmiotowa regulacja pełni zatem funkcję gwarancyjną, przejawiającą się w spoczywającym na sprzedawcy z urzędu publicznoprawnym obowiązku zakupu oferowanej energii elektrycznej oraz w obowiązku zakupu energii po określonej cenie. Elementy umowy sprzedaży jakie powinny w niej zostać określone zostały zawarte w art. 5 ust. 2 pkt 1ustawy - Prawo energetyczne. Nie należy do nich kwestia bilansowania handlowego, a tym samym stawianie takiego wymogu przy zawieraniu umowy sprzedaży jest nieuprawnione.
Działania sprzedawców z urzędu polegające na uzależnianiu podpisania z wytwórcami energii odnawialnej umowy sprzedaży energii elektrycznej, od zawarcia z nimi umowy o świadczenie usługi operatora handlowego, w ocenie regulatora nie znajdują uzasadnienia. Wytwórcy mają bowiem prawo wyboru innego operatora handlowo-technicznego, bądź w uzasadnionych przypadkach mogą te funkcje wypełniać samodzielnie.
Wytwórca posiada więc prawo wyboru podmiotu odpowiedzialnego za jego bilansowanie handlowe. Warunkiem skutecznej realizacji przez wytwórcę tego prawa jest wyłącznie obligo posiadania przez podmiot wskazany jako odpowiedzialny za bilansowanie handlowe stosownej umowy o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej z operatorem systemu dystrybucyjnego.
URE wskazuje, że regulacje prawne dotyczące kwestii ustalania podmiotu odpowiedzialnego za bilansowanie handlowe są związane z przedmiotem umowy o świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej, a nie umowy sprzedaży, której obowiązek zawarcia – przez sprzedawcę z urzędu lub podmiot pełniący taką funkcję - wynika z normy określonej w art. 9a ust. 6 ustawy Prawo energetyczne.