Jak odbudować infrastrukturę transportową w USA?

Łukasz Malinowski: W jakim stanie znajduje się obecnie amerykańska infrastruktura drogowa i kolejowa? Nawet do Polski przebijają się informacje o tym, że brakowało środków na utrzymanie, a czas dużych inwestycji już się skończył.

Dustin Parkman, Bentley Systems: Znaczna część amerykańskiej infrastruktury rzeczywiście nie jest w najlepszym stanie. Do końca lat 60. znaczna część infrastruktury transportowej była już gotowa. USA zbudowało linie kolejowe, chociaż kolej traciła już na znaczeniu w przewozach pasażerskich, i zbudowała główną się autostrad [formalnie Interstate Highway System, którego budowę ogłosiła administracja Eisenhowera, został uznany za gotowy w 1992 r. ale najważniejsze inwestycje wykonano do 1965 r.
– red.]. Od tego czasu wielkie ogólnokrajowe projekty nie były prowadzone, a wydatki na infrastrukturę spadały, co musiało doprowadzić do pogorszenie jej stanu [Przykładowo: wg American Road & Transportation Builders Association aż 36% mostów wymaga szybkiej modernizacji, z czego 7% jest w stanie krytycznym – red.]. Problem utrzymania infrastruktury w USA jest najbardziej widocznych w zakresie tej, która jest publiczna – to głównie drogi i cześć systemów kolejowych. Prywatne linie kolejowe wykorzystywane do produkcji ładunków, są jednak utrzymywane przez właścicieli na dość wysokim poziomie i tutaj projekt nie jest tak duży

W ramach walki z kryzysem wywołanym przez COVID pojawiły się jednak nowe środki?

Tak. Działania podjęte przez administracje Joe Bidena i przyjęcie Jobs Act zapowiedziało znaczące środki na inwestycje infrastrukturalne w USA w ramach Infrastructure Investment and Jobs Act (IIJA) [w ramach tych rozwiązań wydane ma zostać 1,2 biliona USD, ale wydatki obejmą także dostęp do szerokopasmowego internetu, energetyczną infrastrukturę przesyłową, etc. a nie tylko drogi i kolej. Potrzeby w zakresie samej infrastruktury transportowej szacowane są jednak nawet na 2,6 biliona USD – red.], ale środki, jak zawsze, nie są tak duże, jak potrzeby.

Wydatki na infrastrukturę zwiększyliśmy jako państwo o 15%. Nie wiemy tylko czy te wydatki zostaną utrzymane po okresie 5 lat na jaki zostały przeznaczone. Mamy nadzieję, że te wyższe wydatki zostaną utrzymane także w przyszłości. Nasza sytuacja jest jednak inna niż w Polsce czy innych państwach – populacja stale rośnie i wraz z nią rosną potrzeby infrastrukturalne. Musimy wydawać więcej nie tylko po to by utrzymywać i modernizować, ale także po to by budować nową infrastrukturę i to także się dzieje.

Ponieważ obiektów inżynierskich wymagających naprawy w stanach zjednoczonych jest tak dużo, kluczowa jest dokładna ocena ich stanu. Bentley Systems pracuje m.in. nad digitalizacją dokumentacji i tworzeniem „cyfrowych bliźniaków”, co pozwala lepiej zrozumieć poziom degradacji konstrukcji i zmiany jakie zaszły w strukturze. To zaś ułatwia wskazywanie priorytetów i alokację ograniczonych środków. Oczywiście w większość przypadków dostępna jest dotychczasowa dokumentacja, ale ona jest z punktu widzenia obecnych potrzeb niewystarczająca. Dlatego wiele obiektów jest poddawanych kontrolom i dokładnym ocenom stanu technicznego i w większości jest także digitalizowana, a wcześniejsza dokumentacja papierowa także przenoszona do wersji elektronicznej.

Pomimo ograniczonych środków wdrażane są nowe rozwiązania. Jaka ta sytuacja wpływa na waszą strategię rozwoju?

Wiemy jakie informacje są zbierane i chcemy to ułatwiać, wiemy jakie projekty są realizowane i jakie są potrzeby. Widzimy też, że nie wystarcza tylko ich zebranie danych i projektowanie w formie cyfrowych planów i zestawów danych (czy to będą bazy CAD, GIS czy jakiekolwiek inne), ale też fizyczna cyfrowa reprezentacja. Stąd nasze “cyfrowe bliźniaki”, które pozwalają na lepsze pokazanie wszystkich informacji. Ponieważ posiadając trójwymiarową fizyczną reprezentację sieci drogowej, kolejowej, mostów czy tuneli, lokalizacja informacji na tej sieci staje się bardzo łatwa. Dane GIS są wtedy dwuwymiarowym wkładem do trójwymiarowej reprezentacji i mogą być połączone z innymi danymi. Wszystko zaś jest w bardziej naturalny sposób dostępne.

„Cyfrowe bliźniaki” sprawdzają się świetnie jako narzędzie w czasie konsultacji społecznych. Dzięki nim można łatwo i szybko pokazać zwykłym mieszkańcom np. jak będą wyglądały poszczególne etapy prac i wynik końcowy. Pokazać wpływ na lokalny ruch, środowisko, a nawet gospodarkę. Dla większości osób to bardziej praktyczne i o wiele więcej mówiące niż oglądanie projektów i rysunków technicznych. To świetne narzędzie do rozmawiania z lokalnymi społecznościami o inwestycjach.

Na ile amerykańska administracja i podmioty zarządzające publiczną infrastrukturą transportową są gotowe na wdrażanie nowych rozwiązań?

Myślę, że w USA jest podobnie jak w wielu innych państwach na całym świecie, a także w Polsce. Amerykańskie DOT [Department of Transportation – na różnych poziomach administracji odpowiadają za utrzymanie, projektowanie, planowanie, budowanie i zarządzanie infrastrukturą transportową – red.] nie ma ją wystarczających zasobów by samodzielnie prowadzić proces digitalizacji infrastruktury i zlecają te prace na zewnątrz. Jeśli chodzi o dane stają się więc one rządowymi czy lokalnymi zarządcami tych danych, a w ramach kolejnych działań i projektów zlecają kolejne opracowania.

To nie prowadzi do zbytniego rozproszenia danych po różnych instytucjach.

Tak. Dane często są fragmentaryczne i w zależności od miasta czy jednostki administracyjnej podlegają różnym instytucjom, a oczywiście lepiej by było gdyby były zintegrowane. To jak to zrobić i jak zapewnić do zbieranych danych odpowiedni dostęp jest jednak wyzwaniem dla wielu samorządów na świecie.

Obecnie DOT wymagają czegoś co nazywamy „digital delivery” czyli koniecznością dostarczania całej dokumentacji w formie elektronicznej i zamierzają ostatecznie odejść od tradycyjnych form. Szacuje, że ten proces zajmie jeszcze kolejne 10 lat. W większości wypadków jako cel DOT postawiły sobie rok 2025, ale to będzie oznaczało, że będą już znane procesy i metody, ale mogą one nie obejmować jeszcze wszystkich projektów i całej infrastruktury. Na pełne wdrożenie będzie potrzeba zapewne kolejnych lat.

Jesteście firmą globalną. Czy podobnie wygląda sytuacja na innych rynkach?

Działamy na wielu rynkach i każde z nich są bardzo różne. Na przykład w wielu państwach Azji Wschodniej wiele rzeczy jest już zdigitalizowane – Singapur jest tu świetnym przykładem. W Europie dobrze radzą sobie w Wielkiej Brytanii, ale np. już w Niemczech widzimy mniejszy entuzjazm dla wprowadzania nowych rozwiązań. Musimy do tych rynków się dostosowywać, ale to nie jest problem – samo projektowanie jest w końcu bardzo podobne. Ciekawym przykładem jest IDOM i prace na Rail Baltica realizowanej w trzech krajach – ten projekt od początku jest w pełni zdigitalizowany i takie rozwiązanie narzuciła powołana do jego realizacji spółka.

Czy w USA podobnie jak w Polsce brakuje inżynierów?

To jest problem globalny i teraz w obliczu zwiększonych wydatków bardzo widoczny również w USA. W ciągu roku jesteśmy w stanie wykształcić 12-15 tys. inżynierów różnych specjalności. Przed nastaniem administracji Donalda Trumpa do USA byliśmy w stanie ściągnąć wiele talentów czy to z Indii czy Europy, ale potem polityka migracyjna się zmieniła. Musimy też konkurować o młodych inżynierów z innymi państwami. To zaś oznacza, że musimy tutaj działać dwutorowo – zwiększać liczbę kształconych specjalistów, co zajmuje czas i jest kosztowne oraz przyciągać innych z całego świata. Inaczej luka pomiędzy podażą inżynierów a zapotrzebowaniem na nich będzie tylko rosła.

Ta luka przejawia się nie tylko w samych liczbach, ale narzędziach jakie inżynierowie w swojej pracy wykorzystują – wyzwaniem jest nie tylko wykształcić nowych, ale też szkolić i zachęcać do wykorzystania nowych narzędzi, tych którzy już od lat są aktywni na rynku.

Jaką rolę mają do odegrania w tym zakresie nowe technologie?

Jako firma staramy się temu oczywiście zaradzić – naszym zdaniem nowe technologie pozwolą na zmniejszenie tej luki poprzez lepsze wykorzystanie pracy inżynierów. Nie chodzi jednak o to, żeby więcej pracowali, ale żeby ich praca stawała się bardziej efektywna, a tu specjalistyczne oprogramowanie może bardzo pomóc. Nasze rozwiązania ułatwiają także prace w zespołach rozrzuconych po kraju czy świecie – we w pełni zdigitalizowanych systemach to nie jest problem.

Po pandemii niemal wszyscy wykorzystują inwestycje infrastrukturalne jako sposób na ożywienie swoich gospodarek. Nie tylko w Stanach czy Unii Europejskiej pojawiły się dodatkowe fundusze, ale wszędzie będą potrzebni ludzie, które nowe drogi czy linii kolejowe zaprojektuj, a potem będą nadzorować. Popyt na inżynierów będzie rósł. Niektórzy poradzą sobie lepiej z tym wyzwaniem, niektórzy gorzej. Zawsze będą liderzy i Ci, którzy idą ich śladem. Obserwujemy przemiany w przemyśle, wiemy, że to potrzeba jest matką innowacji i mamy nadzieje, że nasze rozwiązania pomogą zaradzić pojawiającym się problemom.