Dolny Śląsk: Rozwój regionu jest niemożliwy bez współpracy z samorządami

Podstawowym narzędziem pozwalającym na uniknięcie zatargów i napięć przy realizacji strategii rozwojowych jest system konsultacji, pozwalający uwzględnić stanowisko poszczególnych samorządów zarówno na poziomie przygotowywania, jak i realizacji poszczególnych zadań. Jak przekonują eksperci, przygotowujący plany rozwoju województwa dolnośląskiego, w przypadku Dolnego Śląskiego udało się rozwiązać ten problem. – Współpracę pomiędzy samorządem województwa a władzami powiatowymi i gminnymi należy ocenić jako dobrą i bardzo dobrą. Przykładem jest obecnie realizowany temat dotyczący Programu wyznaczenia korytarzy transportowych do przewozów masowych pojazdami wysokotonażowymi w województwie dolnośląskim, gdzie Samorząd Województwa prowadzi wspólne prace z kilkunastoma przedstawicielami powiatów – wyjaśnia Przemysław Malczewski z Instytutu Rozwoju Terytorialnego, dodając, że przy tworzeniu PZPWD wszystkie jednostki samorządu terytorialnego czynnie uczestniczyły w składaniu wniosków oraz na późniejszym etapie dotyczącym opiniowania i uzgadniania.

Nie należy sądzić, że współpraca z samorządami na szczeblu powiatowym i gminnym jest wyłącznie wynikiem dobrej woli Urzędu Marszałkowskiego. Jest to częściowo konieczność, związana ze strukturą finansowania projektów rozwojowych. W przypadku Strategii Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Dolnośląskiego fundusze na realizację inwestycji infrastrukturalnych pochodzić mogą ze środków krajowych, Regionalnych Programów Operacyjnych oraz z narzędzi jakim są Zintegrowane Inwestycje Terytorialnego. – Kierunkiem w zakresie infrastruktury transportowej wskazanym w strategiach na poziomie europejskim i krajowym są zintegrowane systemy transportowe ze szczególnym naciskiem na systemy transportu zbiorowego. Tak wyznaczone kierunki rozwoju transportu znajdują odzwierciedlenie zarówno w programach inwestycyjnych, jak również w planach rozwoju – tłumaczy Przemysław Malczewski.

Wizja rozwoju dolnośląskiej sieci drogowej opiera się na wyznaczeniu przebiegu nowych głównych dróg przy minimalnej ingerencji w tereny o najwyższych walorach przyrodniczych i obszary chronione, z jednoczesnym zapewnieniem ochrony przed negatywnym oddziaływaniem na środowisko i kompensacją przyrodniczą.