Bydgoszcz: Co dalej z terminalem intermodalnym w Emilianowie?

Emilianowo to mała miejscowość pod Bydgoszczą. Krzyżują się tu droga krajowa nr 10 oraz linia kolejowa nr 201 na odcinku, który stanowi wschodnie obejście Bydgoszczy dla tranzytowego ruchu towarowego w osi północ-południe. W nieodległej przyszłości w rejonie Emilianowa powstanie również węzeł drogi ekspresowej S10. W obliczu rosnących przeładunków w polskich portach morskich powstała koncepcja budowy terminala intermodalnego w tej lokalizacji. Dogodna lokalizacja na przecięciu kluczowych korytarzy drogowych i kolejowych uczyniłaby terminal intermodalny w Emilianowie częścią zaplecza lądowego portów morskich w Trójmieście, umożliwiając przeniesienie części towarów z dróg na tory.

Przygotowania do realizacji inwestycji są wysoce zaawansowane. Uzyskano już decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, przygotowane zostały również materiały niezbędne do złożenia wniosku o dofinansowanie z funduszy europejskich. Planowana przepustowość terminala intermodalnego wynosi 80 tys. TEU w skali roku. Co zatem stoi na przeszkodzie, aby kontynuować projekt? Zagrożone jest istnienie samej spółki celowej powołanej do realizacji zadania. Jak poinformował portal Metropolia Bydgoska, Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa, który jest jej głównym akcjonariuszem, nie dysponuje w ramach budżetu na 2024 rok środkami na jej dalszej funkcjonowanie. Drugi wspólnik, Bydgoski Park Przemysłowo-Technologiczny, jest gotów udzielić wsparcia tylko w ramach posiadanych 11% udziałów.

W dniu 4 czerwca odbyło się poświęcone przyszłości projektu spotkanie w Kujawsko-Pomorskim Urzędzie Wojewódzkim. Prezes zarządu spółki celowej Paweł Bukowski przekazał, że w celu kontynuowania jej działalności w bieżącym roku potrzebne są stosunkowo niewielkie środki. Ich wielkość określono na 420-480 tys. zł. Jest to nieduża kwota w porównaniu z kosztami realizacji projektu, które szacuje się na 144 mln zł, przy czym miałyby się one zwrócić już w ciągu 8 lat. Jednocześnie spółka ma coraz mniej czasu na pozyskanie niezbędnych funduszy, dlatego ryzyko utraty płynności finansowej staje się realne.

Wprawdzie Jarosław Wenderlich, radny wojewódzki Prawa i Sprawiedliwości, przekazał wcześniej, że otrzymał od marszałka województwa kujawsko-pomorskiego Piotra Całbeckiego deklarację, że samorząd wojewódzki uratuje spółkę, jeżeli KOWR nie uruchomi w najbliższym czasie finansowania. Z drugiej strony nadzwyczajne zgromadzenie wspólników zaplanowano na 20 czerwca. Mając na uwadze dynamikę procesów w administracji publicznej, istnieje realne ryzyko, że do tego czasu żadne wiążące decyzje nie zostaną podjęte. Tymczasem spółka straciła szanse na dofinansowanie w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności, czyli KPO.

Ostatnią szansą na pozyskanie środków unijnych jest zatem program FEnIKS. Aby uzyskać finansowanie z tego źródła, konieczne będzie jednak zapewnienie wkładu własnego. Zgodnie z założeniami projektu na kapitał miały składać się m.in. nieruchomości wniesione do niej aportem przez PKP SA. W efekcie PKP SA stałoby się głównym udziałowcem spółki celowej. Do tej pory do aportu nieruchomości nie doszło. Właśnie to wyklucza finansowanie inwestycji w ramach KPO – Centrum Unijnych Projektów Transportowych zamknie nabór wniosków w dniu 15 lipca, a bez wkładu własnego i zapewnionego finansowania nie będą mogły być rozpatrywane.