sg
W pierwszej strategii pojmowania roli terminala jest on określony jako partner. Terminal jest neutralnym podmiotem, ale jest też aktywny w organizowaniu kontaktów między zainteresowanymi stronami (linie żeglugowe, kolejowe, operatorzy, spedytorzy, terminale śródlądowe). Ponadto terminal inwestuje w infrastrukturę transportu intermodalnego na swoim obszarze.
W drugiej strategii (terminal jako gracz) jest on aktywnym aktorem, który nie tylko organizuje kontakty pomiędzy zainteresowanymi stronami, ale również oferuje kompleksowe intermodalne rozwiązania (prowadzi własne pociągi, oferuje usługi przewozowe). Inwestuje w infrastrukturę transportu intermodalnego na swoim terenie w pomieszczeniach i na zapleczu, a także posiada odrębny dział lub spółkę, oferującą rozwiązania intermodalne.
W trzeciej strategii, nazwanej przez Landę strategią "modlitwy" terminal czeka biernie na wykorzystanie jego infrastruktury, co zwykle prowadzi do błędnych decyzji inwestycyjnych oraz niewykorzystania w pełni jego potencjału.
Terminal może być postrzegany jako miejsce jak soczewka skupiające przepływy towarowe od morza oraz jako miejsce kontaktu wszystkich elementów łańcucha dostaw. Pierwsza strategia – partnerska wymaga więcej starań ze strony terminal, ale pozwala mu pozostać neutralnym dla rynku. Jest bardziej opłacalne, poza tym buduje bliższe stosunki między terminalem a zainteresowanymi stronami. To rozwiązanie według Landy zapewnia doskonałe warunki biznesowe i najwyższy poziom usług po konkurencyjnych cenach.