Rośnie znaczenie morskiego portu w Gdańsku

Dokument obejmuje m.in. remont pirsu rudowego, budowę blisko 100 tys. m2 placów składowych, nowe urządzenia technologiczne, obiekty socjalno-warsztatowe, trafostacje, układ drogowy i sieci uzbrojenia terenu - zajmujących łącznie 15,5 ha najbardziej atrakcyjnej powierzchni portu z bezpośrednim dostępem do głębokiego akwenu Zatoki Gdańskiej. Łącznie zatem, należąca do belgijskiej grupy Sea-Invest spółka Port Północny eksploatuje od tego momentu 59,2 ha obszaru z dwoma pirsami: węglowym i rudowym - przy których cumować mogą największe oceaniczne statki, jakie pokonają Cieśniny Duńskie.

Przedsięwzięcie Sea-Invest, finansowane na terenie administrowanym przez ZMPG, jest w rzeczywistości domknięciem inwestycji podjętej przez gdański port przed 40 laty. O ile bowiem - pirsy paliw płynnych dawnego Portu Północnego obsługiwać mogły przeładunki zarówno w relacji eksportowej, jak i importowej - to węgiel mógł być w nowoczesnej i wydajnej technologii jedynie z Polski wysyłany. Dopiero obecnie, z ratą dobową zbliżoną do załadunkowej na statek (35 000 ton), będzie mógł być wyładowywany (30 000 ton) na wagony i samochody. Tak zmieniły się realia morskiej wymiany handlowej z Polską, przewidywane zresztą przez projektujących Port Północny - taka potrzeba zarysowała się przed gdańskim portem.

Wnioski z analizy naturalnych walorów gdańskiego portu: całoroczna możliwość przyjmowania w niezamarzającym porcie statków typu Baltmax, doskonałe i modernizowane połączenia kolejowe i drogowe z przemysłowym zapleczem kraju i całą Europą Środkowo-Wschodnią - gwarantują powodzenie projektu utworzenia w Gdańsku centrum dystrybucji węgla, rudy żelaza, kruszyw i biomasy. To najkrótsza droga do uruchomienia rentownego hubu suchych ładunków masowych na Bałtyku.

Infrastrukturę umożliwiającą automatyczne rozmrażanie i wyładunek wagonów, sortowanie, składowanie i załadunek masowców na pirsie węglowym wzbogacono o dwa 75-tonowe żurawie, które - wsparte pracą zwałowarko-ładowarek i systemu przenośników o wydajności 4 000 ton na godzinę - mogą przy nabrzeżu rudowym rozładować statek w technologii i tempie zadowalającym każdego armatora i gestora towaru.